8 urterekin hasi eta 28 urte arte ibili nintzen kirol talderen batean jokalari, nuen guztia emanez beti. Futbolean hain zuzen ere. Baina zein kiroletan ez du garrantzirik, ibili nintzela baizik. 23 urte eta 43 urte bitartean kirol elkarte bateko arduraduna eta irakaslea ere izan naiz, haurrak ondo ezagutzen ditut. 2 seme ere badauzkat, biak talde kiroletan. Azken 15 urteetan epaile lanak egitea askotan, larregi, tokatu zait. Ikuspegi guztietatik ikusi ditut gurasoak; seme, epaile, kirol arduradun, entrenatzaile, lagun edo talde bereko gisa. Ez noa ikusi edo sentitu ditudan guztiak zerrendatzera, baina askotan AUZOLOTSA sentiarazi didate. Kritikatzea errazena denez, irtenbide bat ematea autu hobea dela deritzot.

Guraso on bat edo eredugarria izatea erreza da, ondorengo lerroak jarraituz gero:

1. Seme-alabak aukeratzen duen kirola edozein delarik ere beti babesa eta elkartasuna adierazi.
2. Ziurrenik ez da eliteko kirolaria izatera iritsiko, baina eziozu ametsik kendu, hankak lurrean izan ditzala. Noizean behin galdetu disfrutatzen duen, gogoa badauka edo beharra badu dena kontatuko dizu, lasai.
3. Ez dauka etxean beste entrenatzaile baten beharrik, bat badauka eta berari egin diezaiola kasu.
4. Jokatu edo jolasten dituen partidu guztietara joan. Beti ere ahal den neurrian eta duen adinaren arabera, berak, zu joatea nahi badu.
5. Partidu aurretik, tartean eta ostean animatu, besterik ez.
6. Talde kirola bada, guztiak animatu, EZ zurea bakarrik. Ez animatu uneoro, lasaiiiii, berak badaki hor zaudela.
7. Epailea, bakean utzi. Ahal duena egiten du. Ez lotsarazi zure alaba edo semea.
8. Txofer lana egin, betiere autobusa jartzen ez badute.
9. Garrantzitsuena, partidan zehar gertatu dena gertatu arren, besarkada bat eman eta OTARTEKOA ORDAINDU!

Zorionez, nire kasuan, gurasoak goiko lerro guztiak jarraitu zituzten eta zoriontsu izan nintzen eta naiz.

______________________________

Urtzi Amiano Salterain